Gastronomi Eğitimleri

Gastronomi

https://video.neoskola.net/1746585637431.srt

https://video.neoskola.net/1746585636832.srt

BİRA NEYİNİN TANIMINI BİRA NEYİNİN TANIMINI

ardından da şerbetçi otuyla lezzetlendirilmesiyle ortaya çıkıyor.

maltlanmış hububat dediğimiz tanım aslında

çimlenmiş, ardına çimlendirilmiş, ısıtılarak,

Onun için bira temelde bir mayalı içecek.

Enteresan tarafı, belki de insanoğlunun

dünyada ilk mayaladığı şey biraydı.

Bütün içecekler arasında en eski içecek bira,

alkolü içecekler arasında dünyada en çok tüketilen

ve tüm içecekler kategorilerinde baktığımız zaman

çay ve sudan sonra üçüncü içecek bira.

medeniyet tarihi kadar eski biranın tarihi,

bizi ta Göbekli Tepe'ye kadar götürüyor.

Göbekli Tepe'ye çok yakın bir bölgede Karacadağ'da,

Tahmin ediyoruz M.Ö. 10 bin yılları civarında.

Bu bulduğu arpayı toprağın altına gömdü,

stokladı ve böylece tarım devrimi başladı.

tarıma başladı, arpa yetiştirdi, stokladı

daha kolay bir hayat yaşamaya başladı.

Yerin altına gömdüğü arpayı çıkartıp,

tabii o rutubetle biraz çimleniyordu arpa,

sepetlerin içini reçin ele sıvadıktan sonra

sıcak taşlar atıp bir nevi çorba yapıyordu.

Aslında görüntü bugün içtiğimiz bozaya,

İşte bu boza bir gün sepette bitmeyip kalınca,

ortamdaki mayalar tarafından mayalandı,

insanoğlu bu bozayı taptı ve ortaya ilk bira çıktı.

Yani tamamen bir tesadüf sonucu çıktı.

büyük bir ihtimalle Urfa civarlarında,

Fakat şöyle bir şey düşünmeyin tabii,

sarışın, köpüklü bir bira gibi bir şey düşünmeyin,

biranın tarihi bu mantıkla baktığınız zaman,

Mezopotamya'ya doğru, güneye doğru yani inmeye başladı.

Bugün bereket hilali dediğimiz bütün bu coğrafyada,

tarım başladı ve insanlar tarımla beraber

Aslında bugün baktığımız zaman eski,

yani ilk yazılarda bile iki kelime görüyoruz.

İkinci kayıtta bir güğüm resmi ve içinde bira var.

Bu tabletlerin ilk çıkış nedeni de aslında,

bir anlamda banka dekontlarıydı bunlar.

Topluluklar arpa stoklarını bir arada tutmaya başlayınca,

İşte burada da devreye kil tabletlerinin üzerine yazılan başaklar,

O dönem biralar, kadınlar tarafından üretiliyor.

Ve eğer birada üç kağıt yaparsanız,

Bira kültürü Mezopotamya'dan yavaş yavaş,

Malumunuz piramitlerde çalışan işçiler de,

Biranın Mahiyeti ve Tarihi

https://video.neoskola.net/subtitles/NcppgjYF3QQD9q8BL-tr-1745933366921.srt

BİRA NEYİNİN TANIMINI BİRA NEYİNİN TANIMINI Evet, bira nedir ile başlıyoruz. Önce biranın tanımını koyalım. Bira, maltlanmış hububatın bira mayasıyla fermanta edilip, ardından da şerbetçi otuyla lezzetlendirilmesiyle ortaya çıkıyor. Biraz daha açık olursam, maltlanmış hububat dediğimiz tanım aslında çimlenmiş, ardına çimlendirilmiş, ısıtılarak, sonra da kavrulmuş hububat. Arpı olabilir, buğday olabilir. Fermantasyon nedir? Fermantasyon da mayalama demek. Onun için bira temelli bir mayalı içecek. Enteresan tarafı, belki de insanoğlunun dünyada ilk mayaladığı şey biraydı. Bütün içecekler arasında en eski içecek bira, alkolü içecekler arasında dünyada en çok tüketilen hacmen bira ve tüm içecekler kategorilerinde baktığımız zaman en çok tüketilen üçüncü, çay ve sudan sonra üçüncü içecek bira. Biranın tarihine gelince, medeniyet tarihi kadar eski biranın tarihi, bizi ta Göbeklitepe'ye kadar götürüyor. Göbeklitepe'ye çok yakın bir bölgede, Karacadağ'da, insanoğlu ilk defa arpayı buldu. Tahmin ediyoruz M.Ö. 10 bin yılları civarında. Bu bulduğu arpayı toprağın altına gömdü, stokladı ve böylece tarım devrimi başladı. Artık avcı toplayıcı olan insanoğlu, yerleşik düzene geçti, tarıma başladı, arpa yetiştirdi, stokladı ve böylece daha keyifli, daha kolay bir hayat yaşamaya başladı. Peki arpayı nasıl tüketiyordu? Yerin altına gömdüğü arpayı çıkartıp, tabii o rutubetle biraz çimleniyordu arpa, iki taşın arası da öğütüp, sepetlerin içini reçin ele sıvadıktan sonra bu öğütülmüş arpayı içine atıp, su ekleyip, sepetin içine ardından da sıcak taşlar atıp, bir nevi çorba yapıyordu. Aslında görüntü bugün içtiğimiz bozaya, taze yapılmış bozaya çok benziyordu. İşte bu boza bir gün sepette bitmeyip kalınca, ortamdaki mayalar tarafından mayalandı, hafif köpürmeye başlayınca, insanoğlu bu bozayı taptı ve ortaya ilk bire çıktı. Yani tamamen bir tesadüf sonucu çıktı. On bin yıl önce tahmin ediyoruz, büyük bir ihtimalle Urfa civarlarında, Göbektepe'ye yakın bir yerde, insanoğlu ilk birasını yapmış oldu. Fakat şöyle bir şey düşünmeyin tabii, böyle sarışın, köpüklü bir bira gibi bir şey düşünmeyin. Kıvamlı bir içecek. Ve işin enteresan tarafı, biranın tarihi bu mantıkla baktığınız zaman, ekmeğin tarihinden bile eski. Evet ardından bira, Mezopotamya'ya doğru, güneye doğru yani inmeye başladı. İnsanoğlu tarımı daha iyi öğrendi. Bugün bereket hilali dediğimiz bütün bu coğrafyada, tarım başladı ve insanlar tarımla beraber, birada üretmeye başladılar. Aslında bugün baktığımız zaman eski, kil üzerine yazılmış yazılarda, yani ilk yazılarda bile iki kelime görüyoruz. İlk kayıt arpa, bir başak resmi. İkinci kayıtta bir güğüm resmi ve içinde bira var. Yani bu anlamda baktığımız zaman, ilk tarımsal ürün bira, ardından bira yazıya bile konu oldu. Bu tabletlerin ilk çıkış nedeni de aslında, gene stok tutmaktı. Bir anlamda banka dekontlarıydı bunlar. Topluluklar arpa stoklarını bir arada tutmaya başlayınca, insanlara ne kadar arpaları olduğunu, bir belgeyle kanıtlamamız gerekiyordu. İşte burada da devreye kil tabletlerin üzerine yazılan başaklar, ardından da biralar resmen girdi. İnsanoğlunun yazmış olduğu, daha doğrusu yazılı ilk kanun, malumunuz Hammurabi kanunları. Ve Hammurabi kanunlarının içinde de, birçok birayla ilgili kanunlar. O dönem biralar, kadınlar tarafından üretiliyor. Ve eğer birada şikayet yaparsanız, cezası nehirde boğuluyorsunuz. Yani bira yapmak riskli bir iş, özenli bir iş. Ve gene kayıtlardan biliyoruz ki, bu dönemde birahaneler var, kadınlar burada biralar yapıyorlar. Ve bazı birahanelerde 12-20 çeşit farklı biralar. Bira kültürü Mezopotamya'dan yavaş yavaş, Mısır'a doğru yayılmaya başladı. Malumunuz piramitlerde çalışan işçiler de, bolca bira tüketmişler. Hatta maaşlarının bir bölümünü bira olarak almışlar. Bira o dönem tabii bir besin kaynağı aynı zamanda. Yani bir sosyalleşme aracı değil, daha çok bir yiyecek, içecek kategorisini, besin kaynağı olarak görüyor. Mısır demişken, bu arada Amerika kıtasında da, milattan önce 1500'ler civarında, gene bira üretiliyor. Fakat bu üretilen bira, Amerika kıtasında arpa olmadığı için, Mısır'dan üretiliyor. Bugün hala birayı Amazon kabileleri, aynı biçimde çiça ismin altında tüketiyorlar. Aklınızda olsun, Güney Amerika'ya giderseniz, ve bir Amazon kabilesi ziyaret ederseniz, bize çiça ikram ederlerse, biraz düşünük için çıkıp bira şöyle üretiliyor. Bütün kabile bir çanağın içine Mısır'ı koyuyor. Ve o çanaktan herkes ağzına bir avuç Mısır atıyor. Ağzında Mısır'ı çiğnedikten sonra, hep beraber aynı çanağın içine tükürüp karıştırıyorlar. Ardından bu mayalanıyor ve ortaya çiçe çıkıyor. Peki niye beraber bu Mısır'ları çiğneyip tükürüyorlardı? Bunun temel nedeni şudur. Arpanın kabuğundaki bir enzim, mayalama için gereken nişastanın transformasyonunu sağlar. Buna amilaz enzimi diyoruz. Bu enzim maalesef Mısır'da yok. Fakat aynı enzim tükürüğümüzde var. Bunu bir biçimde kabileler fark etmişler. Onun için mayalama başlasın diye, yani nişastayı mayalayabilmek için, Mısır'ı çiğnemişler, tükürükleriyle beraber nişastayı transforma etmişler ve ardından mayalayabilmişler. Şanstayız. Avrupa kıtasında, Anadolu'da, maltın kabuğundaki bu doğal enzim kendiliğinden var. Onun için bu coğrafyada üretilen hiçbir bira ağızda çiğnenip üretilmiyor. Ardından bira Mısır'dan Avrupa'ya geliyor. Avrupa'da Orta Çağ'dayız. Fazla besin yok. Besin çeşitliği çok yüksek değil. Avrupa'nın güney tarafında şarap tüketiliyor. Evet. Ama birada bir anda halka büyük bir fayda sağlıyor. Bunun temel nedeni şu, büyük şehirler var, şehirlerde kanalizasyon sistemi yok. Su içerseniz kesinlikle ya tifo ya kolera'dan ölüyorsunuz. Fakat bira alkolü bir içecek olduğu için ve üretilirken kaynatıldığı için biraz sonra bu konuyu konuşacağız. Bundan dolayı tek temiz halkın ulaşabileceği içecek. Kadınlar evde bira üretiyorlar. Gündelik bira yapılıyor. Fakat bir süre sonra artık kadınlar bira talebiyle başa çıkamamaya başlıyorlar. Bu arada manastırlar var. Manastırlarda birçok keşiş var. Yani bir anlamda bedava bir iç gücü. Bunun üzerine manastırlar toplu bira üretip halka ucuza satmaya başlıyorlar. Yani bir anlamda belki de ilk bira fabrikaları Avrupa'da manastırlarda başlıyor. Bir diğer taraftan da biranın şöyle bir faydası var, uzun oruç aylarında Hristiyanlıkta papazların tuttuğu sıvı tüketilebiliyor. Katı yiyecek yasak. Papazlar için bira aynı zamanda besleyici bir madde. Bugün hala Avrupa'da bazı manastırlarda pedal birası üretilir ve hala satılır. Evet, belki dünyadaki ilk ÖTV'lerden biri de bira üzerinden oluyor. Tarihinde mutlaka birçok aşamada vergilendirilmiştir. Ama bildiğimiz vergilerden biri, milattan sonra 800'lü yıllarda soyluların şerbetçi otu üzerinden, ki şerbetçi otu miladın zamanında raf ömrünü uzatan, bireyi stabilize eden, bugün ise tadına büyük katkıda, kokusuna büyük katkıda bulunan bir madde. Milattan sonra 800'lerde şerbetçi otu kullanımı birayla bütünleşince, yani şerbetçi otsuz bira yapılmamaya başlanınca, vergi şerbetçi otu üzerinden alınıyor. Böylece soylularda ne kadar bira üretildiğini bildiğin, ham madde üzerinden en direk vergiyi, kontrolü bölünüyormuş. Tabii 10 bin yıllık bir tarihten bahsediyoruz. Yani milattan önce, pardon 12 bin yıllık bir tarihten bahsediyoruz. Milattan önce 10 binden beri bira üretimimizi düşünüyoruz. Daha eski kayıt bulunamadığı için milattan önce 10 bin diyoruz. Emin olun birçok farklı arada mutlaka olay olmuştur. Hem bunu bu eğitimin içinde anlatmak mümkün değil, ama aradan çekip özelleri seçerek anlatmaya çalışıyorum size. Bir diğer büyük bira tarihindeki önemli unsur, Almanya'da yazılan Reinheitsgebot, yani biranın saflığı kanunu. 1516'da yazılmış bir kanun. Bu kanun diyor ki, bira, arpa, su ve şerbetçi otu ile üretilir. Başka herhangi bir madde kullanamaz. Kanunun adı, biranın saflığı kanunu. Bunu ama bu kadar romantik düşünmeyin. Arkasında politika var. Hikaye şöyle gelişiyor. Biliyorsunuz Almanların meşhur buğday birası, Weissbier'leri vardır. O dönem Weissbier çok popüler ve bu bira buğdaydan yapılıyor. Aynı dönemde fırıncılar buğdaydan ekmek yapıyorlar, biracılar buğdaydan bira yapıyorlar. Buğday talebi patlıyor ve buğday fiyatları yükselmeye başlıyor. Yükselmeye başlayınca ekmek fiyatı yükseliyor ve halk hayat pahalılığından ayaklanmaya başlıyor. Nasıl engelleyebilir bunu soydular? İşi çok basit ve yine endirekt biçimde çözüyorlar. Diyorlar ki, buğdayı birada kullanmak yasak. Ama bunu böyle söylersek çözüm olmayacak. O zaman biz bir kanun uyduralım. Rein Heisgeburt, biranın saflığı kanunu. Ve böylece buğday kullanımı yerine arpa kullanımı empoze ediliyor.

https://video.neoskola.net/1746585722763.srt

https://video.neoskola.net/1746585722095.srt

Bira Üretiminin Gelişimi

https://video.neoskola.net/subtitles/HZJhLDaYpuHL325Xw-tr-1745938032579.srt

Zaman ilerliyor, ta tarım devriminden beri geliyoruz, bir devrim daha üzerinde oluyor, sanayi devrim. Sanayi devrimiyle beraber insanlar daha toplu, bir arada yaşıyorlar, çalışıyorlar ve beraber bira içiyorlar. Bira tüketimi gitgide artıyor. Bira yapımında yalnız bazı sıkıntılar var. Bir kere insanoğlu ısıtmayı biliyor ama daha soğutmayı bilmiyor. Ve sanayi devrimiyle beraber ilk kompresörler ve ardından ilk soğutucular ortaya çıkıyor. Bunun ar-ge çalışmasında biracıların büyük desteği var. Çünkü biraların bazıları, biraz sonra biraların üretiminde konuşacağız, özellikle lager biralar, üretim sürecince soğutulmak ister. Buna da katkı sağlamak için mühendisler soğutucuyu geliştirip biracıların kullanımına veriyorlar. O tarihe kadar, emin olun, bütün biraları oda sıcaklığında içiyorduk. O tarihten sonra, bire üretiminde, soğutucu kullanımından sonra birayı da soğutup içmeye başladık. 1842 yılında Çeknya'nın Pils kasabasında ilk billur, altın sarısı, berrak ama gerçekten çok berrak birası ortaya çıkıyor. Pils kasabasının bir özelliği var. Pils kasabasının suyu çok yumuşak bir sudur. Onun için biralarıyla ünlü bir kasaba. Ve ilk defa teknoloji kullanarak billur, sapsarı birayı çıkarttıklarında bütün dünya bu bireye bayılıyor. Ve bira bütün dünyaya buradan satılmaya başlanınca ardından benzer biralar başka yerlerde de yapılmaya başlanıyor. Bu biralara Pils'ten gelen, yani Pils kasabasından gelen anlamında Pilsener deniyor. Bugün hala Pilsener biraları içmeye devam ediyoruz. Bunun mucidi Çekler ve hala bugün Pils kasabasında Pilsener bira üretilmeye devam ediyor. Biraz sonra kategorilerde tekrar konuşacağız ama Pilsener biranın sarı billur, altın sarısı billur ve bir çıt bitter olması gerekir. Bu tarihe kadar biralar maalesef raf ömrüne sahip değil. Biraları ancak biranelerde ya da biranın üretildiği yerde tüketebiliyorsunuz. Ambalaj sistemi yok. Yani şöyle bir şey yapıyorsunuz, bir anlamda biraneye mahşapanızla gidip ya orada biranızı içiyorsunuz ya da gelip o birayı o gün veya ertesi gün yani kısa bir süre içinde evinizde tüketiyorsunuz. Onun için biranın ticareti ancak yerinde tüketim doğrultusunda yapılmış. Bu ciddi bir problem. Bu nedenden dolayı biranın sevk edilmesi de mümkün olmadığı için ancak üretildiği yerde tüketimi var. Ta ki 1860'da Louis Pasteur bir biranede tezgahı açıp bilimsel çalışmalarına başlayınca. Emiroğlu'nun işin komik tarafı mayalamadan da haberimiz yok. O dönemde bira kendi kendine ortamdaki yabani mayalarla oluşan bir şey. Yani bazen iyi oluyor bazen kötü oluyor. Eğer ortamdaki maya iyiyse iyi bira, ortamdaki maya kötüyse kötü bira. Hatta Mezopotamya'da kadınların bira yaptıkları ahşap tekneler, her biri yaptığı ya da orada ortamdan bulaşan yabani maya iyiyse iyi bira yapıyor, kötüyse kötü bira yapıyor. Yani kalite kontrol sıfır diyebiliriz. Louis Pasteur ne yapıyor? Biranede sadece oturup bira içmiyor. Aynı zamanda mikroskop altında mayalama sürecini izlemeye başlıyor ve ilk defa mayaları izole ediyor. Evet, bu mikroskopik, mikroorganizmalar mayalamayı başlatıp, alkolü ve karbondioksidi ortaya çıkartan canlılar. Peki, bakıyor bunun birçok çeşidi var. Zaten çevremiz, elimiz her yer maya dolu. İyisi ve kötüsü var. Kötüsü derken kötü niyetli değiller. Sadece bizim istediğimiz tadı, istediğimiz kokuyu vermiyorlar. Ya da istediğimiz miktarda alkolü işleyemiyorlar. Louis Pasteur, Cımbız'da, bira içi güzel mayaları ayıklıyor. Ve ardından bu mayaları çovaltıp, birayı Louis Pasteur sayesinde bugün hep imalarla mayalamayı öğreniyoruz. Bir ikinci iyilik daha yapıyor. Bira güzel mayalandı. Peki, ardından bu bira niye bozuluyor? Evet, bu güzel birayı yapan mayalar, bira bittikten sonra rahat durmuyorlar. Bu sefer güzel yaptıkları birayı bozmaya başlıyorlar. Ya da çevredeki diğer mayalar, dışarıdan biranın içine girip birayı bozuyor. Nasıl engelleyebilirim bunu diye düşünüyor Louis Pasteur. Bira taze iken şişeye koyuyor, ağzını kapatıyor ve biliyorsunuz bütün canlılar sıcakta ölür. 70 derecenin üzerinde çok az canlı, neredeyse hiçbir canlı yaşayamaz 70 derece sıcaklığın üzerinde. Bunun üzerine şişeyi kapattıktan sonra şişenin üzerine kaynar su döküp, yavaş yavaş şişe içindeki biranın ısısını 70 derecenin üzerine kadar çıkartıp, sonra da yavaş yavaş birayı soğutuyor. Böylece şişenin içine şişeleme esnasında girmiş bütün mikroorganizmalar öldüğü için bira rafama kazanmış oluyor. Louis Pasteur sayesinde bugün marketlerden gidip bira alabiliyoruz. Louis Pasteur sayesinde bugün uçakta bira içebiliyoruz. Ama en komiği bugün bu sürece pastörizasyon deriz. Ve çoğumuza sorsanız pastörizasyon süt için, meyve suyu için yapılmıştır. Hayır, ilk pastörizasyon bira için yapılır. Evet, 1900'lere geliyoruz. 1900'lü yıllardaki en aslında sürpriz tarihteki değişiklik içki dünyasında. 1920'de Amerika'da içki yasağı başlıyor. 1920'den 1930'a kadar Amerika'da her türlü alkolü içkinin üretimi, satışı ve tüketimi yasak. İnsanlar sokaklarda, bira isteriz diye pankartlarla girişlere başlıyorlar. Ta ki 1930'lara kadar. Bu arada da bira üreticileri aslında boş durmuyor. Avrupa'da ve Amerika'da büyük yenilikler geliyor. Soğutma sistemini geliştiriyorlar. Mayalama sistemini geliştiriyorlar. Aynı zamanda şişede basınçlı ilk biralar ortaya çıkıyor. Daha önceki biralar böyle köpüklü falan değildi. Biralar tabii ki mayalama sırasında çıkan karbondioksitten izler taşıyordu. Azıcık küçücük bir köpükleri oluyordu. Ağızda biraz oynaklardı, öyle diyoruz. Alkolü içki dünyasında ağızda biraz böyle karbondioksit balonlarını hissedersiniz. Onlara oynak bir lezzet veririz. Ağızda oynak biralardı ama böyle bol köpüklü biralara neredeyse rastlayamazdınız. Eğer çok taze üretimli değilse. 1900'lerdeki yeni teknolojiyle artık şişeye bira konduktan sonra mayalama sırasında ortaya çıkan karbondioksit bilahare birayla karıştırılıp kapatılıyor. 1900'lerden beri artık içtiğimiz bugünkü biranın aynı halini tüketiyoruz. Biranın uzun tarihinin kısa özeti bu. Sanıyorum tarih yazılmaya devam edecek. Çünkü bugün dünyada 140 tip, 40 binden fazla bira çeşidi var. Ve her zaman her gün yeni bira çeşidi de bu envantareye ekleniyor.

https://video.neoskola.net/1746585785197.srt

https://video.neoskola.net/1746585784417.srt

Bira'nın ham maddelerine gelelim. Bira'nın dört tane temel ham maddesi var.

Demin Reinheitsgeburt, yani biranın saflığı kanununu okumuşurken,

üç tanesinden bahsetmiştik. Yani dedik ki arpa, su ve şerbetçi oldu.

Ta ki Louis Pasteur, mayayı buluncaya kadar dördüncü ham maddeyi bilmiyorduk.

Bugün bira için olmaz olmaz dört tane ham madde var. Bir nişasta kaynağı, bir huvubat,

bir şerbetçi otu çeşidi, şerbetçi otun da çeşitleri var, iyi bir su ve bira mayası.

Bu dört madde olmadan bira yapamazsınız. Bunların dışında biraya ekstra malzemeler ekleyebilirsiniz.

Lezzet vermek için, tat vermek için, alkolü arttırmak için. Ama illa bu dördünü kullanacaksınız.

Birinci ham maddemiz huvubat. En çok birada arpa kullanırız.

Ama mısır, buğday, çavdar gibi nişasta içeren her cins huvubat bira üretiminde kullanılır.

Bu huvubatları alırız, arpayı mesela, ıslatırız. Birkaç gün içinde ıslanmış arpa çimlenir.

Yani yeniden yaşamaya başlar. Bir filiz verir. İçindeki nişasta miktarı artar.

Ve ardından bu çimlenmiş arpayı aynı Türk kahvesi kavurur gibi kavururuz.

Ne kadar çok kavurursak bu çimlenmiş kavrulmuş huvubat, yani bundan sonraki adı malt,

Maltı ne kadar çok koyu kavurursanız, biranızın rengi de o kadar koyu olur.

Yani bu maltlıkta altın sarısı bir bire yapacaksanız, maltının az kavrulmuş,

kızıl bir bire yapacaksanız, maltının da orta kavrulmuş, koyu siyah ya da koyu kahverengi

bir bire yapacaksanız, maltının bol kavrulmuş olması lazım.

Malt bize demek ki bir, rengi veriyor. Ama iki, esas maltın içindeki nişasta

mayalama için mayaya gerekli besini veriyor.

Malttan elde ettiğimiz üçüncü husus ise, biraya maltın verdiği ekmeğimsi tat.

Bu anlamda toparlayacak olursak, huvubatı çimlendirip kavurunca buna malt diyoruz.

Bütün huvubatlar maltlanmayabilir. Mesela mısır maltlanamaz.

Ne kadar bu arpa buğdayı çok kavurursak, birinin rengi o kadar koyu oluyor.

Ne kadar çok malt kullanırsak, alkol seviyemiz de o kadar yükseliyor.

Ve maltın çeşitleri doğrultusunda biranın da ekmeğimsi tadı ortaya çıkıyor.

Tabii ki biranın belki neredeyse bazı biralarının yüzde doksan beşi su.

Tabii ki güzel, lezzetli bir su olması lazım.

Tarihinde bütün iyi su kaynaklarının hemen yanına hep bira üretim tesisi kurulmuş.

Aynı biçimde İngiltere'de suyuyla çok ünlü kasabalar hep tarihten beri bira üretmişler.

Su kaynağınızın iyi olması demek, aynı zamanda suyunuzun da mevsim içinde tadının değişmesi demek.

Çünkü bütün su kaynaklarında su, bahar aylarında artan debiyle tat değiştirir.

Bugünkü teknolojiyle suyu alıyoruz, işliyoruz.

Yani istemediğimiz sertliği istediğimiz sertliğe getiriyoruz.

Ve böylece bira fabrikaları da yumuşak, güzel bir su yapıp bundan bira yapıyoruz.

Louis Pasteur sayesinde mayayı artık biz kontrol ediyoruz.

Aslında ekmek mayasından, şarap mayasından çok farklı bir familia değil.

Fakat biz bugün bira mayalarını iki temel gruplar, ikiye ayırıyoruz.

Bir tanesi lager maya, diğeri de ale maya.

İkisi de nişastadan gelen şekeri alıp, alkola çekilip karbondioksit ortaya çıkartıyorlar.

Fakat ortaya farklı lezzet ve kokular da çıkartıyorlar.

Onun için bira dünyasında nişastadan gelen,

mamayı yiyip alkol artı karbondioksite çeviren unsur maya,

fermantasyonu yani mayalamayı sağlıyor.

Aynı zamanda birada bazı lezzetleri de, kokuları da mayalarla elde ediyoruz.

Evet, dördüncü ham maddemiz şerbetçi otu.

Mesela Türkiye'de sadece Bilecik'te yetişebiliyor.

Genelde bugünkü Çekya'da, Almanya'da, İngiltere'de bu coğrafyalarda yetiştirilen bir bitki.

Bugün Amerika'da, Yeni Zelanda'da, Avustralya'da da yetiştirebiliyor.

Böyle 8-10 metre yükselen sarmaşık nevi bir bitki.

Kozalakları var. Dişi ve erkek olarak iki çeşit kozalağı var.

Ve biraya, biradaki o bitter tadı veren şerbetçi otu.

Bugün şerbetçi otunu biraya bitter tadı vermek için kullanıyoruz.

Ayrıca bazı kokuları da, bazı aromaları da vermek için yine şerbetçi otunu kullanıyoruz.

Biralarda farklı çeşit şerbetçi otları kullanılabilir.

Mesela bir çeşit şerbetçi otunun acılığa, bitterliğe katkıda bulunmak için,

bir diğer çeşidinde kokulara katkıda bulunmak için kullanabilirsiniz.

Bunun iki kategorisi var temelde şerbetçi otunun.

Eski dünya şerbetçi otları ki bunlar daha çok çiçek, çimen, ot, biraz reçine gibi kokarlar.

Bir de yeni dünya şerbetçi otları, Avustralya'da, Yeni Zelanda'da, Amerika'da yetişen.

Genelde biradaki meyvemsi kokuların çoğu da işte şerbetçi otundan gelir.

Biraz sonra bira tadımında hangi ham maddenin biranın tadına ne anlamda katkıda bulunduğunu

biradaki ham maddelerden kullandığımız hububat biradaki alkolü verir.

Maltın kavrulma miktarı, hububatın kavrulma miktarı rengini verir.

Hububatın çeşidi ekmeğimsi tadı verir.

Şerbetçi otu biraya ot, çimen, çiçek, bazen reçine, bazen egzotik meyve tadı verir.

Ve kullanılan mayada çeşidine bağlı olarak lager hiçbir koku ve tat vermez ama

Biranın Hammaddeleri

https://video.neoskola.net/subtitles/YfnpsR5egxiBNSjrz-tr-1745939469466.srt

Bira'nın ham maddelerine gelelim. Bira'nın dört tane temel ham maddesi var. Demin Reinheitsgeburt, yani biranın saflığı kanununu okumuşurken, üç tanesinden bahsetmiştik. Yani dedik ki arpa, su ve şerbetçi oldu. Ta ki Louis Pasteur, mayayı buluncaya kadar dördüncü ham maddeyi bilmiyorduk. Bugün bira için olmaz olmaz dört tane ham madde var. Bir nişasta kaynağı, bir huvubat, bir şerbetçi otu çeşidi, şerbetçi otun da çeşitleri var, iyi bir su ve bira mayası. Bu dört madde olmadan bira yapamazsınız. Bunların dışında biraya ekstra malzemeler ekleyebilirsiniz. Lezzet vermek için, tat vermek için, alkolü arttırmak için. Ama illa bu dördünü kullanacaksınız. Birinci ham maddemiz huvubat. En çok birada arpa kullanırız. Ama mısır, buğday, çavdar gibi nişasta içeren her cins huvubat bira üretiminde kullanılır. Bu huvubatları alırız, arpayı mesela, ıslatırız. Birkaç gün içinde ıslanmış arpa çimlenir. Yani yeniden yaşamaya başlar. Bir filiz verir. İçindeki nişasta miktarı artar. Ve ardından bu çimlenmiş arpayı aynı Türk kahvesi kavurur gibi kavururuz. Ne kadar çok kavurursak bu çimlenmiş kavrulmuş huvubat, yani bundan sonraki adı malt, maltın rengi de o kadar koyulaşır. Maltı ne kadar çok koyu kavurursanız, biranızın rengi de o kadar koyu olur. Yani bu maltlıkta altın sarısı bir bire yapacaksanız, maltının az kavrulmuş, kızıl bir bire yapacaksanız, maltının da orta kavrulmuş, koyu siyah ya da koyu kahverengi bir bire yapacaksanız, maltının bol kavrulmuş olması lazım. Malt bize demek ki bir, rengi veriyor. Ama iki, esas maltın içindeki nişasta mayalama için mayaya gerekli besini veriyor. Malttan elde ettiğimiz üçüncü husus ise, biraya maltın verdiği ekmeğimsi tat. Bu anlamda toparlayacak olursak, huvubatı çimlendirip kavurunca buna malt diyoruz. Bütün huvubatlar maltlanmayabilir. Mesela mısır maltlanamaz. Ama arpa ve buğday maltlanır. Ne kadar bu arpa buğdayı çok kavurursak, birinin rengi o kadar koyu oluyor. Ne kadar çok malt kullanırsak, alkol seviyemiz de o kadar yükseliyor. Ve maltın çeşitleri doğrultusunda biranın da ekmeğimsi tadı ortaya çıkıyor. İkinci önemli ham maddemiz su. Tabii ki biranın belki neredeyse bazı biralarının yüzde doksan beşi su. Suyun nasıl olması lazım? Tabii ki güzel, lezzetli bir su olması lazım. Tarihinde bütün iyi su kaynaklarının hemen yanına hep bira üretim tesisi kurulmuş. Demin pils örneğini verdiğimiz gibi. Aynı biçimde İngiltere'de suyuyla çok ünlü kasabalar hep tarihten beri bira üretmişler. Fakat şöyle bir yanılgı olmasın. Su kaynağınızın iyi olması demek, aynı zamanda suyunuzun da mevsim içinde tadının değişmesi demek. Çünkü bütün su kaynaklarında su, bahar aylarında artan debiyle tat değiştirir. Yazın yine farklı bir tada geçer. Bugünkü teknolojiyle suyu alıyoruz, işliyoruz. Yani istemediğimiz sertliği istediğimiz sertliğe getiriyoruz. Eksik mineralleri tamamlıyoruz. Fazla mineralleri eksiltiyoruz. Ve böylece bira fabrikaları da yumuşak, güzel bir su yapıp bundan bira yapıyoruz. Evet, birada üçüncü ham madde maya. Tarihte kontrol bizde değildi. Louis Pasteur sayesinde mayayı artık biz kontrol ediyoruz. Aslında ekmek mayasından, şarap mayasından çok farklı bir familia değil. Fakat biz bugün bira mayalarını iki temel gruplar, ikiye ayırıyoruz. Bir tanesi lager maya, diğeri de ale maya. İkisi de nişastadan gelen şekeri alıp, alkola çekilip karbondioksit ortaya çıkartıyorlar. Fakat ortaya farklı lezzet ve kokular da çıkartıyorlar. Onun için bira dünyasında nişastadan gelen, mamayı yiyip alkol artı karbondioksite çeviren unsur maya, fermantasyonu yani mayalamayı sağlıyor. Aynı zamanda birada bazı lezzetleri de, kokuları da mayalarla elde ediyoruz. Evet, dördüncü ham maddemiz şerbetçi otu. Bu çok narin, zor yetişen bir bitki. Mesela Türkiye'de sadece Bilecik'te yetişebiliyor. Genelde bugünkü Çekya'da, Almanya'da, İngiltere'de bu coğrafyalarda yetiştirilen bir bitki. Bugün Amerika'da, Yeni Zelanda'da, Avustralya'da da yetiştirebiliyor. Böyle 8-10 metre yükselen sarmaşık nevi bir bitki. Kozalakları var. Dişi ve erkek olarak iki çeşit kozalağı var. Ve biraya, biradaki o bitter tadı veren şerbetçi otu. Bugün şerbetçi otunu biraya bitter tadı vermek için kullanıyoruz. Ayrıca bazı kokuları da, bazı aromaları da vermek için yine şerbetçi otunu kullanıyoruz. Biralarda farklı çeşit şerbetçi otları kullanılabilir. Mesela bir çeşit şerbetçi otunun acılığa, bitterliğe katkıda bulunmak için, bir diğer çeşidinde kokulara katkıda bulunmak için kullanabilirsiniz. Bunun iki kategorisi var temelde şerbetçi otunun. Eski dünya şerbetçi otları ki bunlar daha çok çiçek, çimen, ot, biraz reçine gibi kokarlar. Bir de yeni dünya şerbetçi otları, Avustralya'da, Yeni Zelanda'da, Amerika'da yetişen. Bunlar da tropik meyve kokuları verir. Genelde biradaki meyvemsi kokuların çoğu da işte şerbetçi otundan gelir. Biraz sonra bira tadımında hangi ham maddenin biranın tadına ne anlamda katkıda bulunduğunu daha detaylı olarak göreceğiz. Ama eğer bir toparlamamız gerekirse, biradaki ham maddelerden kullandığımız hububat biradaki alkolü verir. Maltın kavrulma miktarı, hububatın kavrulma miktarı rengini verir. Hububatın çeşidi ekmeğimsi tadı verir. Şerbetçi otu biraya ot, çimen, çiçek, bazen reçine, bazen egzotik meyve tadı verir. Ve kullanılan mayada çeşidine bağlı olarak lager hiçbir koku ve tat vermez ama ale mayalar biraya meyvemsi tat verilir.

Öğrendiklerinizi ölçmek için bu kısa testi yanıtlayabilirsiniz. Test sonuçları, sertifika durumunuzu etkilemeyecektir.

Ara Test (1)

Biranin Tarihi Gelişimi

https://video.neoskola.net/1746585840569.srt

https://video.neoskola.net/1746585840095.srt

Evet, gelelim biranın üretim sürecine.

Tabii her biranın kendine özgü bir üretim süreci var.

Ama hepsini birleştirip bir ortak süreçten bahsedecek.

süreçten bahsedecek olursak, şöyle ilerliyoruz.

İlk olarak arpayı ya da buğday kullanacaksak,

buğdayı veya her ikisini de kullanacaksak,

ıslatıyoruz, çimlendiriyoruz, kavuruyoruz.

Demin de bahsettiğimiz gibi buna maltlama diyoruz.

Genelde maltlama işlemi bira fabrikasının dışında

Fakat bazı bira fabrikalarında tesis içinde de yapıldığı olur.

Maltlanmış hububat ve diğer eğer başka hammadde kullanılacaksa,

Ve ardından fabrikadaki ürün üretimi şöyle başlar.

Öğütüldükten sonra sıcak suyla karıştırılır.

Böylece hububatın içindeki nişasta ve ekmeğimizi tat,

mayanın tüketebileceği biçime sokulur

ve kalın bir mayşe, kalın bir sıvı elde edilir.

Kıvamlı, kalın bir sıvının içinde alkol yok,

Mayşelemenin sonunda elde edilen kalın, kıvamlı sıvının içine

mayşelemenin sonunda şerbetçi otu eklenir.

Şerbetçi otları çeşit çeşit olabilir.

Bir, iki, üç, biranızın reçetesi doğrultusunda.

Bu kaynatmanın amacı şerbetçi otunun acılığını,

bitterliğini ve aynı zamanda kokularını mayşeye geçirmektir.

Ardından bu sıvı içine maya ilave edilerek mayalanır.

Yavaş yavaş maya alkolü ortaya çıkartır.

Ardından karbon dioksit gazını ortaya çıkartır.

Biliyorsunuz mayalar, demin de bahsettik, mikroorganizmalar.

Ve bu mikroorganizmaların tüketebildiği tek şey şeker.

Biz bira yaparken, keza şarap yaparken ya da ekmek yaparken şunu yapıyoruz.

Ortamdaki şekeri mayaya mama olarak veriyoruz.

Ve ortaya alkol ve karbon dioksit gazı çıkıyor.

Zaten alkol atomuyla karbon dioksit atomunu birleştirirseniz,

yani geri birleştirmeyi başarırsanız, ortama şeker çıkar.

Şırayı sıktığımız anda zaten şıra, yani şekerli bir su elde ediyoruz.

Çünkü kullandığınız kumbumatın içinde şeker yok.

Kumbumatın içinde şeker yok ama nişasta var.

Öncelikle kumbumatın kabuğundaki, maltın kabuğundaki bir enzim sayesinde,

kumbumata öğütüp sıcak suyla karıştırdığımız zaman,

enzim nişastayı kırıp, küçük parçalayıp önce şekere çeviriyor.

İşte o şekeri de manşerine sonunda mayaya mama olarak verip,

mayalayıp ya da fermanta edip, alkol artı karbonyoksite çeviriyoruz.

Bu genç bira, bir süre tanklarda dinlendirilir.

Dinlendirildikten sonra, tadı istediğimiz lezzete gelince,

Bazılarını görüyorsunuz, içinde maya partiküllerini görebilirsiniz.

Peki, şişeye ya da kutuya nasıl konuyor?

Şişeye konma süreci şöyle gerçekleşiyor.

Elimizde diyelim ki, bir nur bir bira var.

Şişenin içine ilk olarak karbondioksit gazı basılır.

mayalamadan çıkan karbondioksit gazı tutulur.

önce şişeye karbondioksit gazı basıldıktan sonra,

böylece şişenin içinde hiç oksijen, yani hava kalmaz.

Çünkü hava, bira, biranın en büyük düşmanlarından biridir.

Şişelemeyi de yaptıktan sonra, artık biramız içime hazır.

Ama raf ömrünü kazansın diye, sıcak suyla pastörize edilir.

üç ay, altı ay bir yıl kazanmış olur.

Bira adından sevk edilmek üzere nakledilip,

yani lojistik firma olayıyla buluşulur.

Biranın üretim süreci yaklaşık böyle bir süreç.

Biranın Üretim Süreci

https://video.neoskola.net/subtitles/FEcFHviuHycdwyALp-tr-1745955104995.srt

Evet, gelelim biranın üretim sürecine. Tabii her biranın kendine özgü bir üretim süreci var. Ama hepsini birleştirip bir ortak süreçten bahsedecek. süreçten bahsedecek olursak, şöyle ilerliyoruz. İlk olarak arpayı ya da buğday kullanacaksak, buğdayı veya her ikisini de kullanacaksak, ıslatıyoruz, çimlendiriyoruz, kavuruyoruz. Demin de bahsettiğimiz gibi buna maltlama diyoruz. Genelde maltlama işlemi bira fabrikasının dışında başka tesislerde yapılır. Fakat bazı bira fabrikalarında tesis içinde de yapıldığı olur. Maltlanmış hububat ve diğer eğer başka hammadde kullanılacaksa, pirinç, mısır gibi, hepsi bira fabrikasına sevk edilir. Ve ardından fabrikadaki ürün üretimi şöyle başlar. Hububat öğütülür. Öğütüldükten sonra sıcak suyla karıştırılır. Buna manşeleme diyoruz. Böylece hububatın içindeki nişasta ve ekmeğimizi tat, mayanın tüketebileceği biçime sokulur ve kalın bir mayşe, kalın bir sıvı elde edilir. Kıvamlı, kalın bir sıvının içinde alkol yok, tatlı bir tadı var, aynı boza gibi. Mayşelemenin sonunda elde edilen kalın, kıvamlı sıvının içine mayşelemenin sonunda şerbetçi otu eklenir. Şerbetçi otları çeşit çeşit olabilir. Bir, iki, üç, biranızın reçetesi doğrultusunda. Ve sıvı tekrar bu sefer kaynatılır. Bu kaynatmanın amacı şerbetçi otunun acılığını, bitterliğini ve aynı zamanda kokularını mayşeye geçirmektir. Hala daha elimizde alkol yok. Ardından bu sıvı içine maya ilave edilerek mayalanır. Yani fermante edilir. Yavaş yavaş maya alkolü ortaya çıkartır. Ardından karbon dioksit gazını ortaya çıkartır. Ve ortaya genç bir bira çıkar. Peki, fermantasyon yani mayalama nedir? Biraz da onu açalım isterseniz. Biliyorsunuz mayalar, demin de bahsettik, mikroorganizmalar. Ve bu mikroorganizmaların tüketebildiği tek şey şeker. Biz bira yaparken, keza şarap yaparken ya da ekmek yaparken şunu yapıyoruz. Ortamdaki şekeri mayaya mama olarak veriyoruz. Maya şekeri kırıyor, yiyor yani. Ve ortaya alkol ve karbon dioksit gazı çıkıyor. Zaten alkol atomuyla karbon dioksit atomunu birleştirirseniz, yani geri birleştirmeyi başarırsanız, ortama şeker çıkar. Şarapta işimiz kolay. Şırayı sıktığımız anda zaten şıra, yani şekerli bir su elde ediyoruz. Bira'da ise iş daha zahmetli. Çünkü kullandığınız kumbumatın içinde şeker yok. Şöyle gerçekleşiyor süreç. Kumbumatın içinde şeker yok ama nişasta var. Öncelikle kumbumatın kabuğundaki, maltın kabuğundaki bir enzim sayesinde, kumbumata öğütüp sıcak suyla karıştırdığımız zaman, enzim nişastayı kırıp, küçük parçalayıp önce şekere çeviriyor. İşte o şekeri de manşerine sonunda mayaya mama olarak verip, mayalayıp ya da fermanta edip, alkol artı karbonyoksite çeviriyoruz. Bu genç bira, bir süre tanklarda dinlendirilir. Dinlendirildikten sonra, tadı istediğimiz lezzete gelince, güzel filtrelenir. Filtrelendikten sonra da şişelenir. Fakat bu aşamada önemli bir şey var. Tüm biralar filtrelenmez. Bazılarını görüyorsunuz, içinde maya partiküllerini görebilirsiniz. Puslu rengi olan biralar var. Her çok bira, bir nur oluncaya kadar, bir filtrasyona tabi tutulur. Peki, şişeye ya da kutuya nasıl konuyor? Şişeye konma süreci şöyle gerçekleşiyor. Elimizde diyelim ki, bir nur bir bira var. Şişenin içine ilk olarak karbondioksit gazı basılır. Mayalama sırasında ortaya çıkan gaz, mayalamadan çıkan karbondioksit gazı tutulur. Daha sonra şişeleme sırasında, önce şişeye karbondioksit gazı basıldıktan sonra, hemen üzerine bira doldurulur. Kapak kapatılır. Bunun da sağladığı avantaj şudur, böylece şişenin içinde hiç oksijen, yani hava kalmaz. Çünkü hava, bira, biranın en büyük düşmanlarından biridir. Şişelemeyi de yaptıktan sonra, artık biramız içime hazır. Ama raf ömrünü kazansın diye, sıcak suyla pastörize edilir. Böylece bira, güzel bir raf ömrü, üç ay, altı ay bir yıl kazanmış olur. Bira adından sevk edilmek üzere nakledilip, yani lojistik firma olayıyla buluşulur. Biranın üretim süreci yaklaşık böyle bir süreç. Süre nedir peki? Genelde lager biralar için, 5 derece alkollü bira için, 20-24 gün civarı diyebiliriz.

https://video.neoskola.net/1746585909310.srt

https://video.neoskola.net/1746585908545.srt

Maya konusundan bahsederken, iki çeşit mayadan, iki aile mayadan bahsetmiştik.

Biri lager mayalar, diğeri de ale mayalar.

Lager mayalar, aynı zamanda alt fermantasyon mayası olarak da bilinir.

Bira Türleri: Lager

https://video.neoskola.net/subtitles/xCa3dfwheJbum762e-tr-1745957648402.srt

Gelelim bira tümleri. Maya konusundan bahsederken, iki çeşit mayadan, iki aile mayadan bahsetmiştik. Biri lager mayalar, diğeri de ale mayalar. Lager mayalar, aynı zamanda alt fermantasyon mayası olarak da bilinir. Çünkü bu mayalar tankın dibine, biranın üretildiği içerik tankı dibine çökerek işlemi yaparlar. Onun için aynı zamanda alt fermantasyon mayası olarak bilinir. Çok nazlı mayalardır, illa ortamın serin olması gerekir çalışabilmeleri için, 7 ila 12 derece soğuklukta ancak çalışırlar. Ortam ısısı yükselirse, maya çalışmayı keser. Almanların meşhur Oktoberfest'te de, yani bu Ekim bira bayramı da, aslında tamamen bu lager mayanın çalışma prensibi üzerine kurulur. Eskiden soğutma yokken, Almanlar sadece kış aylarında lager bira üretebiliyorlardı. Ortam soğuduğu için lager maya çalışmaya başlıyordu. Ve bunun üzerine Ekim başında büyük bir kutlamayla, yani o Oktoberfest'te lager bira üretiminin başlamasını kutlayıp, biralarını içmeye başlıyorlardı. Lager maya, modern bir maya diyebiliriz. Teknoloji gerektirir arkasında, yani soğutma gerektirir. Fakat bir diğer özelliği de, çarpıcı özelliğinden biri de, biraya ne koku ne tat verir. İşini çok basit yapar, nişastadan gelen şekeri yiyip, kırıp, alkol artı karbon diokside çevirir. Onun için bir bira tadımında, birayı tattığınızda eğer hiçbir mayadan gelen meyvemsi aroma hissetmiyorsanız, bilin ki o bira lager biradır. Bugün dünyada en çok tercih edilen bira mayası lager maya. Özellikle büyük ölçekte üretime uygun bir maya. Dediğim gibi, teknoloji gerektiriyor. Ve birada sadece ham maddelerden gelen, yani şerbetçi otundan ve malttan gelen aromaları yansıtan, kola içimli biralar çıkartıyor ortaya. İkinci büyük maya kategorisi de ale mayalar. Bu ale mayaların en büyük özelliği, lagerden en büyük farkı, genelde biraya meyvemsi bir koku verir. Böyle farklı meyve aromaları, muz gibi, şeftali gibi, biraya mayanın çalışma biçimi nedeniyle eklenir. Ale maya arazi arabası gibidir. Ortam soğukmuş, sıcakmış, her durumda mayalama yapar. Onun için ev biracıları genelde ale mayayı tercih ederler. Genelde ale maya tercih edenler de bir de küçük, craft bira üreticileridir. Daha heyecanlı bir sonuç ortaya çıkartma ihtimalleri var. Çünkü mayalar çok daha dinamik, çok daha kolay çalışan mayalar. Daha hızlı çalışırlar, daha hızlı bira yaparlar lagere göre. Ve lagerden farklı olanlar yine nazlı değiller. Toparlamamız gerekirse, ale maya biraya meyvemsi kokular verir. Her ortam ısısında çalışır. Lager maya ise biraya koku vermez ama sadece soğuk ortamda çalışır. Bu mantıktan baktığınız zaman, gene biracılıkta önemli bir bilgidir. Lager biraları ale biralardan daha soğuk içmeniz gerekir. Ale biraları hiçbir zaman çok soğutmayın. Çünkü ale birayı çok soğuttuğunuz anda aromalar aşağı düşer ve o meyvemsi aromaları alamazsınız. Lager biraları da tam tersine, mümkün olduğu kadar soğutun. Çünkü zaten biradan gelen bir meyveye bastırabileceğiniz, soğukla bastırabileceğiniz bir meyve kokusu olmayacaktır. Lager bira çeşitlerine geleceğiz. Lager demin dedik, bir maya adı. Fakat lager biradan da birçok farklı bira çeşidi yapılabilir. İlk sunumun başında 140 tip, 40 bin çeşidinden fazla dünyada bira var dedik. İşte bu alt çeşitlerden bahsedeceğiz. Fakat tabii bu 40 bin çeşide kadar giremeyeceğiz. Hatta 140'ün hepsini de söyleyemeyeceğiz. Çünkü zaten bunların birçoğunu dünyada çok zor, çok niş pazarlarda bulabilirsiniz. Belli başlı ama alt kategoriler şunlar. Lager için bahsedebileceğimiz alt kategorilerden biri Amerikan lagerleri. Bunlar sarı, kolay içimli, az acı yani bitterliği düşük biralar. Genelde bu Amerikan pazarlarında ya da filmlerde gördüğümüz o sex pack'leri taşıyorlar ya, bu tarz biralar Amerikan lager biralardır. Bir diğer lager kategorisi ise pilseler. Demin bahsettik, pilseler dedik. Bu Check-in Pils kasabasından çıkıp bütün dünyaya yayılan pilselerler. Çok bilinen bir diğer lager kategorisi. Bunlar da sarı renkli oluyorlar. Amerikan lagerleri göre daha acı oluyorlar ve mutlaka bitter oluyorlar. Bir diğer lager alt kategorisi koyu renkli, kırmızı veya siyah lagerler. Bunların maltı daha fazla kavrulduğu için görüntüleri de daha koyu. Aynı zamanda tabii birazcık da kavruk tatlar, kahveden aldığınız gibi kavruk tatlar hissedebiliyorsunuz. Bir diğer genel lager alt kategorisi yüksek alkolü lagerler. Yani genelde biraları biliyorsunuz en çok 5 derece civarında alkole sahip oluyorlar. 7-8-9 derece alkole sahip yüksek alkolü lagerler de bir lager alt kategorisi. En büyük kategorilerden biri de International Pale Lagers dediğimiz yani sarı uluslararası lagerler. Burada her cins bireyi bulabilirsiniz. Lager maya olsun, sarı olsun yeter. Puslu olabilir, içinde maya ihtiva edebilir, bildir olabilir, az acı olabilir, orta acı olabilir, çok acı olabilir. Bu büyük kategoriye de uluslararası sarı lagerler diyoruz.